Ongewenst duurzaam?
Ik zit met een dilemma. We zijn verkozen tot meest duurzame bedrijf van Wijk bij Duurstede. Maar ik weet niet of we daar nu blij mee moeten zijn of boos om moeten worden.
De principes die het woord duurzaamheid vertegenwoordigt vinden we heel waardevol en zitten in ons bloed. De prijs zien we als waardering voor hoe we werken. En daar zijn we trots op.
Maar er is geen duurzaamheidsbeleid of mvo-commissie aan te pas gekomen. Want dan wordt het een trucje, een toneelspel om klant, medewerker en maatschappij te behagen. En dan is duurzaamheid niet duurzaam. Even wind tegen en weg duurzaamheid. Zo bekeken is een duurzaamheidsprijs een twijfelachtige eer. Maar voordat ik daar verder op inga, wil ik eerst vertellen hoe die prijs zo gekomen is.
Lange termijn
Eigenlijk is het niet gek. We zijn altijd duurzaam bezig geweest. Zonder dat zo te noemen, overigens. Onze blik is vanaf het begin op de lange termijn gericht geweest. Toen we in 2001 begonnen, wilden we organisaties al slimmer laten werken met internet. Maar daar was het nog veel te vroeg voor. Internet, dat ging over websites als digitaal uithangbord.
We wisten van tevoren dat het wel eens tien jaar zou kunnen duren voordat de tijd rijp zou zijn. In de tussentijd wilden we bouwen aan innovatieve techniek, waardevolle klantrelaties en een prettige organisatie – ons blik gericht op de lange termijn. En dan is aandacht voor medewerkers, klanten, de lokale gemeenschap, de kwaliteit van ons product en ons vakmanschap een logisch gevolg.
Het resultaat daarvan is dat Procurios duurzaam is. We zijn winstgevend, hebben een zeer laag verloop, hebben ergonomische werkplekken en veel mensen komen op de fiets naar kantoor. Daar is geen geitenwollensok of mvo-commissie aan te pas gekomen. Gewoon logisch nadenken.
Werk bij klanten
Een andere reden voor onze nominatie is het werk dat we doen bij onze klanten. Met ons webplatform maken we het mogelijk dat mensen vanuit huis werken en zo minder reizen. We maken mogelijk dat minder papier gebruikt wordt, bijvoorbeeld door centraal documentbeheer, online formulieren of e-facturen.
Vaak worden meerdere fysieke servers bij de klant op lokatie vervangen door een plekje op ons hostingplatform. Dat is door onze schaalgrootte vele malen efficiënter. Het scheelt daardoor enorm in stroomverbruik en productie van de apparatuur.
Inflatie
Nu zit ik alleen nog met het woord duurzaamheid. Ik twijfel of we dat wel moeten gebruiken. Het woord is de laatste jaren behoorlijk uitgehold. Elke manager in de race naar de top doet wel een projectje duurzaamheid erbij. En dan symbolisch een Prius leasen, want een beter milieu begint bij jezelf. In de praktijk blijken de 3 P's poen, pegels en pecunia. Het mag best duurzaam, maar niet ten koste van de aandeelhouder. En die wil winst. En wel morgen.
Ze verpakken brave duurzaamheidsplannen in wollig managementproza en verwerken het in kleurige jaarverslagen. Ik denk dan altijd: hoe vaker je roept dat je duurzaam bent, hoe meer je te verbergen hebt. Vrij naar Margaret Thatcher: “Being sustainable is like being a lady. If you have to tell people you are, you aren't.”
Erkenning
Daarom was het ook behoorlijk schrikken toen we ineens genomineerd werden voor die duurzaamheidsprijs. Alsof er iemand een sticker “veel geblaat, weinig wol” op je voorhoofd komt plakken.
Intussen zijn we daar overheen. Aandacht voor onze mensen, onze omgeving en onze toekomst zit ons in het bloed. De prijs is een erkenning daarvan en daar zijn we trots op. Maar moeten we nou op onze website zetten dat we duurzaam zijn? Ik ben er nog niet uit...
