Kerstklokken in Het Koetshuis
Onlangs stond er in de weekendbijlage van het NRC Handelsblad een lijst met tips en trucs voor het 'overleven' van de kerst/nieuwjaarsborrel op je werk.
Help?
Eerder voor de grap dan serieus las ik dit (tamelijk ironische en relativerende) artikel. Het kon toch niet zo erg zijn gesteld dat bij sommige bedrijven normale en weldenkende mensen een handleiding nodig hebben om de avond heelhuids door te kunnen komen? Dit schijnt volgens sommigen echter geen overbodige luxe te zijn...
Mij, als kersverse procurioot, stond geen snelle na-het-werk-borrel te wachten, zoals beschreven in bovengenoemd artikel: mijn vuurdoop bestond uit een heus avond (en maag)vullend kerstdiner. Ik dirigeerde de inhoud van het artikel naar een plek ergens helemaal achterin mijn hersenpan. Ik maakte me totaal geen zorgen over de geplande samenkomst, integendeel zelfs, maar je weet immers nooit...
Het kerstdiner
De dag van de waarheid: 23 december, half acht. Auto's rijden al glibberend de parkeerplaats op van Restaurant 'Het Koetshuis' in Bennekom. De ware survivaltocht naar de ingang van het gebouw, - op (hoge) hakken de vele sneeuw trotserend - wordt direct beloond met een vriendelijk welkom en een vrolijk glas bubbels. Het koetshuis heeft een huiselijke ambiance - denk aan: veel hout, zachte verlichting en een sfeervol knapperend haardvuur. Temidden hiervan staan de al aanwezige procurioten en hun partners in mooie strakke pakken en prachtige ruisende rokken iedereen te begroeten. Het is vanzelfsprekend nogal cliché om te zeggen dat dit typisch kerstachtige tafereel een sfeer van gezelligheid en vertrouwen schept, maar clichés zijn nou eenmaal niet voor niets clichés geworden. In gedachten gooi ik achteloos het artikel met overlevingstips in het haardvuur: dit zal ik absoluut niet nodig hebben vanavond.
Na het drinken van de champagne (een no-go volgens managementboeken (zie artikel): alles wat ook maar een druppel alcohol bevat dient slechts als decoratie) nemen we plaats aan tafel. Gedurende de avond zal iedereen op drie verschillende plaatsen komen te zitten, zodat je telkens weer andere mensen als tafelgenoot hebt.
Woorden van herinnering
Voorafgaand aan het diner en tussen de diverse gangen door houden Jos en Bert om de beurt speeches. De thema's van de avond zijn 'herinnering' en 'samenzijn'. De spreuk op de menukaart sluit hier toevallig goed op aan: “Je bent zuinig op de momenten die je deelt met de mensen die je lief hebt.” Er wordt teruggekeken op afgelopen jaar en in zijn relaas roept Jos ons bovendien op om ons avonden als deze te blijven herinneren. Hij vraagt ons om eens stil te staan bij de prettige cultuur die we met z'n allen bij Procurios gecreëerd hebben.
Na enkele gangen delicate culinaire kunstwerken worden twee procurioten apart uitgelicht: Peter wordt benoemd tot 'Procurioot van het jaar 2010' en Gertjan verdient de 'Procurios aanmoedigingsprijs 2010'. Beiden ontvangen eeuwige roem vanwege hun goede inzet en de grote ontwikkeling die ze in hun werk hebben doorgemaakt de afgelopen periode. De overige procurioten hoeven ondertussen niet stil in een hoekje te vegeteren: Bert en Jos stellen alle nieuwelingen nogmaals voor aan iedereen en reciteren belangrijke gebeurtenissen van het afgelopen jaar in de levens van verschillende collega's (trouwen, kinderen, etc.). Zo voelt iedereen zich betrokken bij deze sessie.
Ja, ik wil!
Het is leuk om collega's ook op een andere manier te leren kennen dan alleen in een werksetting. Bovendien is het fijn om eens te zien wie nu toch die man of vrouw is 'van wie de naam steeds in verhalen opduikt' (ofwel de partner). De avond verloopt ontspannen met gezellige conversaties, lekker eten en goede wijn. En dan is het ineens half twee. Hoezo tips en trucs nodig? Als het aan mij ligt, ben ik er volgend jaar met veel plezier weer bij!